Dogum yaptıktan sanırım sadece 4-5 gün sonraydi ... Anneme bir geceyarısı su soruyu sormuştum "34 yıldır annelik denen bu ağır yükü nasıl taşıyorsun?" diye ve bu çok yorucuymus, yüreğim yoruldu benim demiştim, henüz 5 günlük bebeğime dair duydugum kaygı hissiyle.. Annem anlamlı bir sekilde gulumsemis, alisirsin demişti..."anne olunca anlarsın" dedikleri şeyi yasıyordum sanırım. Bugün bebeğimle kavuştuğum gün, yeniden doğduğum, varlığımın anlamının arttığı, hayatta gercekten bir ise yaradığımı tam olarak hissettiğim gün...
Aras'a...
Ben klavye ile yazmayı bilen eline kağıt kalem pek almayan bir anneyim :) bugüne kadar sana ya hep mail atmamın ya da bloga yazmamın sebebi sanırım bu alışkanlık ! O yüzden senin bir hatıra defterin olmadı güzel oğlum :)
Gözlerinin icine baktığım o gün yani doğduğun gün bana can verdin sen, minicik ellerini avuçlarımın icine aldığımda kalbim sicacik oldu bebeğim. Sen, hayatımı, hayata bakışımı, hayatın anlamını, hayattaki anlamımı değiştirdin benim. Sen yokken meger biz bosluktaymisiz, sen bütün aileyi doldurdun... Teyzemin dediği gibi evimizin altın topu oldun,en büyük zenginliğimiz...
İyi ki geldin Aras ...
İyi ki doğdun güzel kuzum..
Seni çok seviyorum ... Hadi seslen bana kocaman ANNEMM de :)
Ben buradayım,yanıbaşında ..
Bu arada o gün sorduğum soruya alisirsin diyen annemi şimdi daha iyi anlıyorum, anneler o yüke alışmazmış, o kaygı hiç girmezmiş anneler o yükü bilerek hissederek yasamaya devam ederlermiş ...
Tüm annelere sevgilerimle!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder