Sayın anne..
Bu aralar lütfen üzerime gelme.. Kendimle olan mücadeleme bir de sen müdahil olma ! Zaten ben neyim, kimim, varlığımın anlamı ne, nereden geldim, yolum - istikametim neresi derdindeyim.. Bir şey demek istiyorum, bildiğim 200 kelime buna yetmiyor. Kendim yapmak istiyorum ya 1 metre olmayan boyum kısa geliyor ya da bir yemek kaşığı büyüklüğündeki elime sığmıyor.. Kızıyorum anne ! Kendime, dünyaya, sana, babama, anneanneme, televizyondaki çizgi filme, tabağımdaki çorbaya, yatağımdaki yastığa, aynada gördüğüm bana kızıyorum.. Mutluyum yanlış anlama.. Böyle olmam gerekiyor benim şu anda. Bakıyorum Efe'ye o da kızıyor. Yani benim şu anda kızmam, öfkelenmem, sinirlenmem, kendime vurmam, sana vurmam, ısırmam, delicesine çığlık atmam gerekiyor. Ben 2,5 yaşında oldum, bunu yaşamam gerekiyor anne!
Sana "hayır" diyorum anne.. Ama seni seviyorum ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder