Seda'cığımın yazısını okuduğumda çok duygulandım, hayalkırıklıkları, gerçekleşen hayalleri ve şimdiki hayallerinden bahsediyordu satırlarında.. İçimi dökmem için de beni sobelemiş, teşekkürler Seda'cığım..
Üniversitedeyken en büyük hayalim mezun olduktan sonra kendi okulum ve bölümümde akademik kariyer yapmaktı. Gerekli sınavları verdim, not ortalamam da iyiydi.. Fakat, yüksek lisans yapmak istememin nedeninin sorulduğu mülakattan geçemedim ve programa alınmadım. Oysa bölümde hangi odada çalışacağımın hayallerini bile kuruyordum. Kızgın ve kırgın ben, hayalkırıklığımı atlatabilmek için, eğitimini ek bir programla aldığım ama o ana kadar yapmayı düşünmediğim öğretmenliğe yöneldim..
Böylece, yaşadığım hayalkırıklığı, çok geçmeden, "hayatımın mesleğini buldum" dememe vesile oldu. Öğretmenliğimin ikinci yılında ise en büyük hayalim gerçek oldu; hayat arkadaşımı buldum.. Şu anki hayalim ise eşimle ve ailemle sağlıklı ve huzurlu bir ömür geçirmek ve mesleğime devam etmek..
Ben de Pelin'i ve Pelin'i içlerini dökmeye davet ediyorum..
Not: Yukarıda fotoğrafını gördüğünüz, nikah davetiyemizin ön yüzü, buradan hatırlayacaksınız..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder