Çocuktuk en son baktığımda arkama. Okula gitmek, ders çalışmak dışında bir sorumluluğumuz yoktu. Sonra yine birden dönüverdim yüzümü boy atmışız, hayallerimiz değişmiş..Artık daha kocaman cümleler kuruyoruz aramızda.Gözümü kırptım ve birden beyazlar giyiverdin.Elinde çiçeğin en mutlu günündü galiba.Uyudum uyandım yanımdaydın, kahvaltı ediyorduk beraber, beyaz giyme sırası bendeydi sanırım.Soluma döndüm ki yine hızla geçiverdi zaman ta ki dün saat 10:10 olana kadar. O geçen 20 yıldan uzun geldi siz içerideyken yaşadığım 40 dk. Hep düşündüm. Bu kadar mı deli akıyor yaşam denilen su? Ne zaman büyüdük?
Dün anne olduğunda anladım .. Büyümüşüz meğer.. Artık 11 yaşında değiliz. Ama yine aynı biz.
Sen aynı marur, kuvvetli , gülümseyen kız ...
Yuvana, ailene, hayata hoşgeldin mucize bebek..
Bana ne diyeceğin nasıl hitap edeceğin hiç mühim değil.. Sadece benim için ne anlam ifade ettiğini bil yeter..
Not: Bu bir telesekreter mesajıdır. Yemekbahane eşrafı 1 hafta buralarda olmayacak :) Kendinize iyi bakın & bizden ayrılmayın !!
Afiyetle,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder