HÜNERDEYDİK

Gelenek haline getirmeyi başardığımıza memnunum.Yasom ve Adaş Şekerim'le geleneğimizin arası biraccık açılmış olsa da yine de performansımızdan memnunum diyebilirim.Her ne kadar teknoloji bizleri bir tuş, bir klavye uzaklığa taşıyor olsa da , bloglarımız ve diğer sosyal paylaşım ağları vesilesi ile ne var ne yok az çok duysak da hiçbir şey sevdiklerinin yüzünü görmesine engel olmamalı, yani bu benim fikrim.Madem bu iki bayaaanı da sevdim, kalbime düştüler, patirik matirik dinlemem düşerim yollara dedim ve planladığımız gibi Hüner'imin evinde aldım soluğu.
Bu yazımda onun marifetine, ev sahipliğinin kalitesine, özenine, masasının güzelliğine ve zarifliğine dair uzun cümleler bulamayacaksınız. Çünkü bunu yazmak bana düşmez. O zaten birçoğunuzun muhakkak tariflerini denediğiniz, masalarına hayran kalmış olma ihtimalinizin yüksek olduğu meşhuuurr bloggerlardan olduğu için buna değinmeyeceğim.Peki ne mi yapacağım ?

Size kendisi göstersin.. Benim baktığım yönden, objektifimden Hünerli Bayanların hüneri..

Bu yazıda çok fotoğraf olacak, o yüzden lafı uzatmıyorum.

Son sözüm Hüner'e.. Anlamazsanız zorlanmayın diye söyleyeyim istedim:

1-Ben Fransızca bilmiyorum!
2-Seni dinlemeyi çok seviyorum!
3-O peçeteliklerinden ben de istiyorum!
4-Mevsim meyvelerinden kurutup, haziranda sana da vericem,söz :)






















Afiyetle, sağlıkla